Ik liep even achter......

Bedankt weer voor de leuke reacties. Ik vergeet het vaak om te zeggen. Het blijft leuk om deze te lezen als je zolang van huis bent! Mijn gemeende excuses dat ik een paar weken achter loop. Wat natuurlijk een goed teken is. Ik heb het wederom weer uitstekend naar mijn zin gehad. Al is Maleisië niet het beste land voor de door gewinterde reiziger, ik heb het uiteindelijk weer prima gehad! Have fun met lezen!

De man schoot omhoog, keek verschrikt om zich heen. Deed een stap achteruit toen hij mij voor de glazendeur zag staan. Blijkbaar had de busrit mij weinig goeds gedaan. Ik kon er wel om lachen.
Voor de komende paar uur was de bank, in de lounge, mijn bed. Het was alweer een stap in de richting van een echt bed. Heerlijk. Om 7 uur in de ochtend was het een drukte van belang. Het was mij gelijk duidelijk, in Semporna gaat het allemaal om duiken.

Na een bezoek aan de diverse duikscholen werd mijn vermoede bevestigd. Duiken op de mooiste duikspot ter wereld, Sipadan zat er niet in. Er worden per dag 120 visums verstrekt. Ik kwam op de wachtlijst als nummertje 25. Dat betekend een Neen, tenzij er een hele groep duikers door een krachtig virus word geveld. Ik boekte maar een trip van twee dagen met zes duiken om de mooiste duikspot ter wereld.

Een rondje door de stad dan maar. De stad is grauw en grijs! Niet echt een toeristen stad. Mijn vermoeide, maar ook mijn vrolijke humeur had er toch wat moeite mee. Bij mij eerste stappen buiten op straat, in de hitte, kwamen vanuit het niets vijf schattige kinderen aangerend. Vijf lieve gezichtjes stonden voor mij, samen met vijf handjes waarvan iedereen in de wereld weet wat dat betekend. Geld, geld, geld. Allemaal vrolijk door elkaar aan het schreeuwen. Dit was voor mij de eerste keer, in Maleisië dat er door kinderen werd gebeld. Uit principe geef ik geen geld aan bedelende kinderen, je houdt het bedelen daardoor in stand. Communiceren met deze kinderen zat er niet echt in. Dan maar paar keer lachen als een vrolijke kaaskop doorlopen. Gevolg, de kinderen bleven als een zwerm om mij heen hangen. Na tien minuten was ik wel klaar meer. Liep ik een winkel in, bleven ze buiten gewoon wachten tot ik weer naar buiten kwam en hup, daar waar de handjes weer. Grrrr. De oplossing, een winkel met twee uitgangen. Bij de hoofdingang erin, bij de achteruitgang er weer uit. Dag lieve kindertjes.

Duiken dag 1, Netjes werd ik vooraf gewaarschuwd dat het niet zo mooi is als Sipadan, maar…. het zeker de moeite waard was! Ik kreeg een boedha als gids mee. De beste man paste net in zijn in te krap bemeten wetsuite. Met een rol achterover vanaf de boot in het warme water begon de duik. Boedha, met een mega plons veroorzaakte net geen tsunami. Na wat dobberen aan de oppervlakte zakte wij langzaam af naar de 30 meter. De drie duiklocaties van deze dag waren in eerste opzicht niet heel bijzonder. De gids maakte echter alles goed. Wat had deze man oog voor detail. Bizar De kleinste plantjes, visje en ander onderwatergespuis wist hij aan te wijzen. Super vet! Dat is nog eens duiken inplaats van een beetje rond zweven en alleen de grote vissen voorbij zien zwemmen.

In de avond merkte ik dat ik toch een airco koudje had gevat. Aardig verkouden. Niet bepaald handig in combinatie met duiken.
Nieuwe dag, dag 2. Drie nieuwe duiken en nieuwe locaties. Dit maal ook met meer duikers. De duiken werden gemaakt vanaf een onbewoond eiland. Boadha werd ingeruild voor een slanke dame. Het geluk van een wereldreiziger raakt gewoon niet op. Wat een mooie locaties. Iedereen die niet wil trouwen krijgt gelijk trouwen plannen bij het zien van dit bounty eiland. Super mooi! Anyway, mijn verkoudheid was er niet minder op geworden. Ik snifte er vrolijk op los. Zo verstandig ik zelf betaam, ging ik natuurlijk gewoon duiken. Het afdalen ging zwaar belabberd, ervaring rijker. De 30 meter heb ik niet kunnen halen. Menn wat een pijn. Maar geen spijt, de duiken waren fenomenaal! Het zicht was super en de visjes werkte goed mee. Uiteraard ook weer diverse schilpadden gezien. Geeft zo’n vet gevoel als je rustig in het water aan het dobberen bent en er opeens een giga schildpad voorbij komt vliegen. Je hoort hem nog net niet “hé dude” zeggen.

Na twee dagen duiken is het de kunst om zo snel mogelijk weg te gaan uit Semporna. Niks te beleven daar. Mijn volgende stop werd Kuching. Ik moest eerst nog even vliegen. Mijn oren waren alleen nog niet open gegaan na mijn laatste duik. Is het verstand om dan te gaan vliegen. nee, dat is het niet. Maar wat moet ik dan? Ik gokte het er maar op! Tip, annuleer je ticket en blijf lekker op de grond. Er kan nog beter iemand met een bijl op je hoofd slaan dan de pijn die ik kreeg tijdens het landen in Kuching! Mennn, niet normaal. Het duurde ruim vier dagen voordat ik geen pijn meer voelde in mijn oren. Wijze levenslessen dat reizen

Kuchhing is mijn laatste stop alweer in Borneo. Kuching is een uitvalsbasis voor vele activiteiten. Via hostelworld had ik een fijn hostelletje geboekt. Op de website was alleen niet vermeld dat dit hostel een invasie had van katholieke scholen uit Engeland. Elke nacht kwamen er ongeveer 60 nieuwe. De zestig schattig tienerkopjes werden verdeeld over de diverse kamer. Mannen en vrouwen strikt gescheiden. Seks is uiteraard een taboe. Onder dit zestig tal tellende puberend gezelschap zaten ook gemiddeld 30 mannelijke testosteron bommetjes. Grappig om te zien hoe creatief ze omgaan met het Katholieke regime, irritant als het gaat om rustig vertoeven. Al overige gasten werden ook trouw verschoven over de kamers omdat, zoals eerder vermeld, man en vrouwen strikt gescheiden moesten blijven. De meeste andere gasten gingen er na 1 nacht weer vandoor. Ik wist het drie nachten vol te houden. Wel elke keer een andere rustplaats op een andere kamer. U zult begrijpen, ik was er uiteindelijk goed klaar mee. De laatste twee nachten maar naar een ander hostel.Wat bleek, alle overige reizigers waren bij dit hostel neergestreken. Dat werd uiteraard goed stappen :D mooie avonden gehad!

Qua activiteiten besloot ik het Orang-oetang reservaat te doen en een jungle eiland. Tja, ik kan er lang verhalen over schrijven, maar zal het kort houden. Je mag maar een uur in het reservaat verblijven om op een vaste aangewezen plaats de oranje aapjes te aanschouwen. Tijdens mijn 1 uur durende sessie van aapjes kijken heb ik slechts 1 Orang-oetang mogen aanschouwen. De overige 39 staken volgens mij allemaal lekker de middelvinger op naar de honderd wachtende toeristen ( andere apen) met de meest dure camera’s in de aanslag om juist dat ene plaatje te schieten. Na een uur wachten was de teleurstelling van de gezichten af te lezen, huilende kinderen allom. Wij arme toeristen hebben het met 1 aap moeten doen. Mensen wilde hun geld terug. Ik besloot van dit leed vermaak maar mijn vermaak te maken. Haha, de arme toerist en zijn wensen.

De volgende dag maar naar de Jungle. Onder het gezelschap waar ik mee reisde zat een biologe die in de dierentuin in Cairns had gewerkt. Zij was expert in de reptielen. Ideale combinatie als je de jungle in gaat op een eiland. Ideaal deze mensen, ze spotten alles wat je normaal niet zou zijn. Zelf kan je lekker rond hobbelen en kijken waar je kijken wilt, de ander spot het toch wel. En zo werden wederom de apen, slangen, schorpioenen en andere angstaanjagende dieren ons voorgeschoteld. Vele gidsen liepen er zo voorbij. Toch leuk om een echte slang zo in het wild te spotten. Een meter of vijf zes van het pad af en er begint gewoon een andere wereld. Die reptielen snappen donders goed dat zij zich niet te dicht bij de paden moeten begeven, tenzij het om voedsel gaat. De rond slingerende apen en lopende zwijnen zijn een gevaar voor eigen lunchpakketje!

Na een dagje jungle en boot tripje weer terug naar Kuching. De volgende dag had ik mijn zen dag. Even een dagje niks doen voor ik terug vlieg naar KL en vervolgens naar Zuid Afrika. De bioscoopbezoeken in Maleisië zijn mega goedkoop dus dat werd twee filmpjes pakken op een dag. Verder beetje rondhangen, lekker eten en genieten van de warmte en het gezelschap!
Na het zen dagje stond ik te popelen van ongeduld om verder te reizen. Mijn gevoel zij dat ik helemaal klaar was voor Zuid-Afrika. Al het papieren rompslomp was nog steeds niet geregeld. Het kon mij weinig uitmaken. Ik had een stage plaats en onderkomen. Het meest belangrijke was geregeld. De rest komt dan vanzelf wel.
Op 31 juli stapte ik van Kuching in het vliegtuig naar KL. Nachtje slapen in KL en de volgende middag weer naar KL airport om vanuit daar naar Singapore te vliegen, Sinapore – Dubai, Dubai -………….. Zuid Afrika :D. Mijn buik kriebelde van ongeduld.