Lang wachten beloofd altijd wat goeds!

Ik schaam mij diep, erg diep. Inmiddels loop ik weken achter met mijn blogs. Maar das een goed teken. De weken vliegen voorbij. Inmiddels bijna twee maanden in het Zuid Afrikaanse!

Eigenlijk weet ik niet eens waar ik moet beginnen. Zal ik beginnen bij de laatste weken, zal ik de draad oppakken waar ik ben gebleven. Of zal ik alleen vertellen over de ervaringen die ik heb opgedaan bij mijn stage. Keuzes, keuzes, keuzes. Qua creativiteit zal deze blog helaas ook minder humor bevatten dan alle andere. Al zal ik toch mijn best proberen te doen. Tijd gebrekkkkkkkkk

Any way. Lange verhalen korten ben ik slecht in! Maar ga het toch proberen. Vanuit Singapore naar Kaapstad. Hell of a flight! Wel was ik er de laatste weken enorm naar aan het uitkijken was. Eindelijk een vast plek. En dat in Kaapstad. Ik bestempelde mijzelf als een geluksvogel. Kan niets anders zeggen dan dat de vorige maanden al geluk en gezegend ben, maar dit is toch wel het bekende toefje slagroom. :D De afgelopen maanden waren maanden waarvan ik eigenlijk nog steeds niet besef wat ik nu beleefd heb. Maar het reizen was voor nu even genoeg. Maar toch niet helemaal.
Een vriendin vroeg mij laatst of ik nog wist welke plaatsen ik in China heb aangedaan. Er rees 1 groot vraagteken boven mijn hoofd. Peking, Shanghai en nog een paar plaatsen. De rest toch ff google. Dat bedoel ik, te veel gereisd :D Maar goed, ik dwaal af.

Na een lange reis kwam ik aan in Kaapstad. Nadat ik in Australië mijn besluit had genomen om in Kaapstad stage te lopen had een vriendin van mij besloten om mij op te komen zoeken. Strak plan! Altijd gezellig. Wees welkom! Twee weken voor vertrek alles nog even snel geregeld en ook zij kwam netjes aan op 2 augustus in Kaapstad. Helaas zonder geleide, oftewel, geen koffer. Het mocht de pret niet drukken. Al is het, zeker voor een vrouw, aardig vervelend. Make-up, eigen kleding, eigen merken, niets van dat alles opeens binnen handbereik. Hoe kan een vrouw nu zo leven? Ik heb geen idee, maar het kan! En zij kon het. No worry’s!!! Precieessss. Na onze intrek te hebben genomen in het hostel kwam er eigenlijk niet veel meer uit dan chillen en slapen. Dat reizen in een vliegtuig is nog steeds niet aan te raden. Leuk voor de ervaring, drama voor het heilige lichaam! Wel goed voor je film kennis, 18 uur lang films kijken, dat dan weer wel.

In Australië heb ik vele Nederlanders gesproken die bij hun eerste stap op Australische bodem zich gelijk thuis voelen. Australië was hun land. Nu ben ik misschien totaal te nuchter voor zo’n gedachte, maar dat wil niet zeggen dat ik mij eigenlijk vanaf seconden 1 in Kaapstad thuis voelde. Zou ook sterkt het gevoel kunnen zijn dat ik eindelijk even een
vaste spot had. Het voelde goede.

Even werd er gevreesd voor het slechte weer in Kaapstad, het is en blijft natuurlijk winter. Het ochtendgloren bracht veel goeds! We wilden naar Robin Island. Zo naïef als ik nog steeds ben, niks van tevoren boeken, legde even geen windeieren. Helemaal vol geboekt. Dan maar de andere Highlight. De tafelberg. Zonder voorbereiding, met slechts drie L water en afgeragde gympen begonnen wij aan deze martelende toch! Vele mensen zag ik kreupel, bezweet, hijgend, huilend maar voldaan via de wandelpaden naar beneden storten. Ik bij sommige mensen diep in de ogen, ergens was er een triomf in te lezen, maar groots was deze niet. Ik kan het niet laten om een afgepeigerde Amerikaan even te raadplagen over de aard van deze tocht. Vol afschuw vertelde hij over de erbarmelijke omstandigheden op de weg naar de tafelberg. Maar het was de moeite, dat 100%. Go for it, budy. Zo scharrelde wij al onze moet bij elkaar en liepen verder. Bang om net zo terug te keren naar het startpunt zoals ook al deze andere zielen. Lang verhaal kort. Na vier uur stonden wij met een grijns op ons gezicht weer beneden. Helemaal fris en fruitig en branderige voeten tot en met. Maar wat een uitzicht!!! We hadden het gedaan, en nog in een record tempo ook! Voor de gene die nog mogen, Go for it! Machtig mooi!

Rusten is belangrijk, zo hadden wij voor de zondag een rust dag. Beetje slenteren, rond kijken. U kent het wel. Even dat vakantie gevoel beleven! Kaapstad is daar zeer geschikt voor.

Maandagochtend vroeg stond er een bolide te trappelen van ongeduld om ons de komende 11 dagen te vergezellen tijdens de garden route. Niks was er gereserveerd. We zien het allemaal wel. Voor de mensen die mij kennen, een kritisch persoon qua auto’s. Zo ook geschiede het in Afrika dat ze ons wilde afschepen met een lowbudget bricky, zijnde een Chevrolet. Lang verhaal ook kort. We kregen een andere die iets gerieverlijker was. Een VW polo. Toch een beetje vertrouwd. maar voelde toch dat Hertz hier een steekje heeft laten vallen. Niet verder over nadenken, geniet!

Een kleine droom kwam uit. Voor de mensen die van wijn houden en het Robert M.Parker boek in hun bezitten hebben, en deze van binnen tot buiten kennen, weten zij dat er ook een Overgaauw wijn bestaat. Iets om trots op te zijn. Ik wilde graag een keer langs de wineyard! Op slecht 45 min van Kaapstad, in Stellenbosch zitten zij gehuisvest. Lang leven de navigatie van google maps stonden wij in now time voor de deur. Toch wel een bijzonder gevoel als je daar zo opeens staat. Met een zwaai betraden wij het oude pand wat nog uit 1900 dateert. Qua interieur was er volgens mij weinig veranderd. Vriendelijk werden wij geholpen door de vrouw van de eigenaar! Alle wijnen mochten we proberen. Al babbelend kwamen we natuurlijk op heugelijke feit dat ik de zelfde achternaam deelde als de wijn. De wijn is vernoemd naar de achternaam van haar oma die in 1902 van Nederland naar Zuid Afrika is geïmmigreerd.
De ene wijn gaf nog meer smaak sensatie dan de andere. Eigenlijk wilde ik van elke smaak wel een doosje meenemen. Om het toch een beetje binnen de perken te houden. Het werd 1 doos.

Onze magen waren redelijk gevuld met de alcohol, en dat rond elf in de ochtend. Iets wat eigenlijk niet heel vreemd is in de omgeving Stellenbosch. Maar goed, hijj viel lekker. Het was tijd om even te balansen. Een restaurant vinden in Stellenbosch op maandag, die ook nog open is, is een opgave. Alles is bijna dicht, maar we vonden er 1. Alles komt altijd wel goed! In dit restaurant heb ik de lekkerste salade ooit gegeten! Wat een salade tot in perfectie! Niet normaal. Zo lekker dat we er maar nog 1 hebben besteld om ons er helemaal mee vol te stoppen! Jam Jam Jam en dat voor nog geen 10 euro per salade! Super chill!

Zeer voldaan sprongen wij weer in onze bolide, weer helemaal nuchter, maagjes vol en een kleine 200 k voor de boeg. Op weg naar Montagu
Super mooi route over de bergen! Elke bocht was weer genieten. Heerlijk. Bij aankomst in Montague begon het inmiddels al donder te worden. Na al de maanden reizen heb ik redelijk een Neus weten te ontwikkelen voor de juiste stekkies. Niet altijd de goedkoopste maar wel zijn geld waard! Zo belande wij bij een guest house met een kingsize bed, eigen zitje, openhaartje en uitzicht op de bergen. Bij binnenkomst een karaf wijn en een super gastvrije hostess. Alles was spik en span! Zo kan ik wel jaren reizen. Totaal anders dan die hostels in Azië, Astralië e New Zeeland. Voor mij voelde dit gewoon als pure luxe. Na al die tijd niet meer de douche hoeven te delen. Geen gesnurk van andere mensen om je heen. Wat kan een mens dan toch genieten van de kleine dingen.
De volgende ochtend stond er een ontbijt klaar. Het Hilton zou er niet aan kunnen tippen. Tot in de puntjes geregeld en alles super vers. Of alles net uit de oven kwam en van het land was gehaald. Bizar. Na ons ontbijt kregen we een uitgebreide uitleg van wat te doen, waar te kijken, waar niet te stoppen enz voort. Wat tripadvisor, wat Lonely planet, gewoon de locals. Onze dag werd zo voor ons ingedeeld. Eerste even langs een Spa, wel een basic one. Maar super chil en een weg genaamd, sevens weeks. Bijzondere naam voor een hele bijzondere weg. Deze weg, samen met die van Milford sounds is één van de mooiste wegen die ik ooit heb gereden. Is een onverharde weg, wat het al leuk maakt :D. tussen een kloof door. Wat is daar nu zo bijzonder aan. Buiten het feit dat de bergen onwijs mooi gevormd zijn, heeft het een zeer bijzondere lichtinval wat de kleuren heel bijzonder doet uitkomen. Alles komt heel warm en zacht over. Onthouden voor de mensen die nog naar Zuid Afrika gaan.

De weersvoorspellingen voor de komende dagen waren niet bepaald optimistisch te noemen. Maar tijdens een regenachtig ochtend konden we gelukkig schuilen in de grotten van Oudshoorn. Leuk om de dag even te breken. Lekker warm en droog en mooie stalactieten en stalagmieten. Het verschil werd ons maar weer uitgelegd. Weet u het nog?

Ook kent Zuid Afrika lange saaie rechten wegen. Onze langste etappe was een kleine 500 k op een dag. Op zich niet heel bijzonder, alleen die weg…… zo saai en recht. Alleen maar soort woestijn. Maar… er was een oplossing. Je kon ook binnendoor. Klein 100 kilometer korter en voor mij weer een mooi speelkwartiertje over gravel! Hoe harder je gaat, hoe minder kuilen je voelt en sneller je er bent! Tussendoor kom je nog eens bijzondere dorpjes en uitzichten tegen. Alleen jammer dat huurauto’s nooit verzekerd zijn op dit soort wegen. Dan maar het risico.
Zo kwamen wij aan bij Graaf Reinett. Om een bijzondere reden zat alles hier vol, zag het er niet uit of, of moest je de hoofdprijs betalen. Midden in het centrum zagen wij ook een OAD bus staan. Zegt wel genoeg.
We belanden in een zijstraatje. In de tuin stond een bord met B&B. Het zeg er allemaal erg netjes en verzorgd uit. De gok maar wagen. Een dame op leeftijd deed open. Er was nog plek en voor schappelijke prijs. Je hoefde er geen psychologische studie op los te laten dat de beste vrouw zo dement was als een deur. Het meubilair dateerde nog van voor de oorlog, maar in top conditie. Hier werd duidelijk elke dag geboend. De kamer was brandschoon en tot in de puntjes verzorgd. Ze had zelfs wifi. Al had ik het idee dat de beste dame op leeftijd niet wist wat het nu was. Haar zoon zou het er hebben aangesmeerd. Wij waren er blij mee. Minder blij waren we met de verhalen. Het ene verhaal na het andere verhaal werd ten gehore gebracht. En wij maar braaf zitten met ons kopje thee wat al een half uur leeg was. Yes, No, Yes,, No Is’t blla bla bla. Beeppppppppppp….. De man van de vrouw des huizes was niet te bekennen. Wij konden wel begrijpen waarom, hij had eindelijk rust. Nu komt het misschien wat bod over, maar misschien is het wel de liefste vrouw die wij tijdens onze reis zijn tegen gekomen! Een top wijfie was het!

De volgende ochtend, met piepende oren, verlieten we deze wereldvrouw. Wat was het buiten koud! Brrrrrr. Nog geen tien graden. Dat was wel wat anders dan een week geleden in Maleisië. Dat werd een dagje auto zitten. Eerst naar de top van de berg voor het uitzicht over de omgeving. Na 3 minuten rillen lonkte de warme auto ons weer achter het stuur. Daarna een rondrit door het nationalpark. Beetje zebra’s, gnoes, gemzen, stokstaartjes enz bekijken. Ideaal dat je dat vanuit je auto kan doen. Soort safaripark Beekse bergen alleen dan wat groter en meer real life! Helaas had Zeus ons ook weer weten te vinden. In de verte zagen we het water met bakken naar beneden komen. Dat werd lang in de regen rijden. Ruitenwissers standje hoog en laat de kilometers maar komen. Laat in de middag kwamen wij aan bij Addo, het olifanten park. Even vrij vertaald. Een van de grotere natuurreservaten in deze regio. Ook hier kan je gewoon met auto in. Na een mooi hutje gevonden te hebben, buiten het park werden wij uitgenodigd voor een echt zuid Afrikaanse gerecht. De naam is mij even ontschoten. Soort suddervlees met ertensoep en rijst. Mega lekker. Qua opmaak ziet het er nou bepaald uitnodigend uit, was ook te merken aan de reacties, maar qua smaak kon het niet tippen.

Het national park was mooi, groot en een leuke ervaring om met de auto door heen te rijden. Een afwisseling van mooie natuur met de zuid Afrikaanse beestjes. Theoretisch gezien kan je er de Big five spotten. Theoretisch. Bij het binnenkomen van het park krijg je een afvinklijst zodat je alle beestjes die je ziet kan afvinken. Onze lijst ging redelijk gestaagd. Maar van de big five werd het toch alleen de olifant.
Na twee uur cruisen door het park was ik er even klaar mee. Al dat zitten en rijden. Op een klein zijweggetje, met een mooi uitzicht op een olifant hadden we de auto even neer gezet. Drankje er bij en gewoon even kijken wat een olifant uitspookt. Na één olifiant kwamen er twee, na twee, drie enzovoort. Uiteindelijk stonden er wel geteld 13 olifanten om ons kleine witte polootje. Niet echt een super fijn gevoel als je recht de kont van een olifant in kan kijken. 1 verkeerde move en er is een plat polootje met twee Nederlanders erin. Wel een mooie, hele mooie ervaring om zo mee te maken. Het bekijken van de olifanten bedoel ik dan. ;)

Inmiddels zie ik dat ik alweer op pagina vier ben!

Het werd tijd voor de route terug richting kaapstad, Een route langs de kust. Iets wat mij altijd kan bekoren, de zee! Lange afstanden hoefde er niet meer gemaakt te worden, niet meer dan 200 k per dag. In de ochtend er een beetje op tijd uit. Twee, drie uurtjes rijden. Afwisselend met de kleine tussendoorwegen. Tijdens de vrije uren wat doen en in de avond heb je weer een mooi schoon fris bedje. In de avond lekker, en dan bedoel ik ook, echt lekker eten en hub, het bedje in. Wat een leven. Zo kan reizen dus ook!

Voor de garden route had ik 1 hightlight die ik sowieso wilde doen. De bungy. Ik ben er inmiddels verslaafd aan geraakt. Helaas is het niet meer de hoogste te wereld. Wie anders de dan de Chineze konden dit overtreffen. Grrrr chinezen! Des al niet te min blijft een sprong van 216 meter iets niet wat je nou dagelijks doet, al lijkt het mij niet verkeerd. Mijn reisgenoot, had ik dankzij nog twee andere Nederlanders inmiddels zo ver gekregen om ook de sprong des levens te wagen! Een ultiem gevoel! Om twaalf uur in de middag kochten wij onze tickets. De spanning was wederom van de gezichten af te lezen. Ik had er max zin! Dat gevoel blijft zo heerlijk. Alsof je echt even helemaal vrij bent.
Je sprint vanaf de boog, onder de brug.3 meter boven je hoofd raast het verkeerd. Het geluid van het verkeerd wordt overstemd door knallende muziek om iedereen in de stemming te krijgen. Hulde aan de DJ, uitstekende muziek. De groep bestond uit twaalf zielen. Waarvan slecht twee mannelijke. Ik en nog een Nederlander. Nooit gedacht dat bungy jumpen zo intrek was bij het vrouwelijk geslacht. Aan de gil die zij ten gehore brachten was duidelijk te horen dat ze het naar hun zin hadden. Zo wij ook! Na een kleine anderhalf uur had iedereen kennis gemaakt met de zwarte kracht en was weer een ervaring rijker. Top

Langzaam zakte wij alweer af richting Kaapstad. Onderweg werden wij regelmatig gewaarschuwd voor het slechte weer dat opkomst was. Er was geen woord aan gelogen. Met bakken storte de regendroppels zich ter aarde. Daarbij ook nog een krachtige wind. Het leek wel herfst. Er restte weinig anders dan veel in de auto te zitten, beetje te eten en te genieten door de regendruppels heen. Soms was het even droog. Sprint naar buiten, een van de vele mooi hikes langs de kust bewandelen en weer met een sprint naar de auto voor de volgende hoosbui die zich aanbood. Tussendoor nog wel even walvissenspotten. Jaaa, ze liggen hier gewoon chil voor de kust te chillen!

In Hermanus wilde we graag walvissen kijken vanaf een bootje en haaien duiken. Alles was afgelast. En begrijpelijk. Het ging te keer!!!
Het einde van onze reis met de auto kwam bijna in zicht. We genoten inmiddels van de regen. Heerlijk. We besloten onze garden route af te sluiten bij het zelfde restaurant als waar onze route ook begonnen was! Wat een uit de kunst restaurant is dit. Voor, hoofd en na, alles gewoon fenominaal! En voor een prijs van 40 euro ben je klaar! Je lacht de euro’s uit je broek! Dikke prima’

We hadden nog twee volle dagen voor Kaapstad. Helaas was het weer te slecht om naar Robin Island te gaan. Alles was nog steeds geannuleerd wegens het slechte weer. We hebben de twee laatste dagen dan ook niet veel gedaan. Beetje rond lopen in Kaapstad. Beetje kletsen en genieten van het guesthouse waar wij verbleven. Voor de mensen die naar capestad willen. One belvedere. Eén van de beter van Kaapstad! Gewoonweg super goed! Maar, toch nog even een township tour meegepakt! Super leuke ervaring. We zijn naar de township Langa. Samen met een gids en een Amerikaans twee uur rond gehobbeld door de township. De huizen van arm tot rijk mogen aanschouwen. Het leven op straat en de verhalen erachter. Je komt niet in de echte, echte townships, dat blijft te gevaarlijk. Toch krijg je een goede indruk van het leven daar.

Voordat we het wisten was het alweer zondag 18 augustus. Afgelopen twee weken waren echt voorbij gevolgen. Inmiddels was mijn stage en verblijf geregeld. Ik hoefde dus niet mee naar huis. Om elf uur in de ochtend namen we afscheid. Nu voor de derde keer tijdens deze reis dat er iemand weg gaat waar ik hele mooie momenten mee hebt gedeeld. De dag zelf ben ik dan altijd van slag. Je deelt zulke mooie, bijzondere momenten en opeens is die persoon weer weg en sta je alleen! Maar gelukkig hebben we de foto’s nog!

Voor mij brak er nieuwe periode aan. Het oppakken van mijn school. Het stage lopen. Tien maanden nergens over hoeven na denken, en dannnn. Voor ik het wist stond ik er weer midden in.

Het mooie is, het voelt voor mij niet als het einde van mijn wereldreis. Het voelt als een onderdeel van! En een heel mooi onderdeel! Iets waar ik elke dag van geniet als ik naar mijn stage ga! ( nou, bijna elke dag)

De verhalen over stage gaan volgen!

Dikke doei vanuit kaapstad!!! Een wereld stad!