De k k k k ou in!!!

Als eerst willen wij iedereen bedanken die heeft gereageerd, maar ook die gene die onze site hebben bekeken. Binnen twee weken is onze site meer dan 400 keer bezocht! Niet normaal! Super vet! Thanks! Als dank het volgende reisverslag, en een lange! Korter kon ik hem helaas niet krijgen! Succes!!!

Het andere Rusland,
Zeer vroeg in de ochtend, om 10:00 uur stond onze gids al te trappelen van ongeduld om ons, reislustige twintigers, naar het Sibirische openlucht museum te brengen. Wij hadden er na onze korte nacht natuurlijk net zo veel zin als zij! Door het vele slapen in de trein en het hebben van een soort van jetlag hebben wij een slaap ritme ontwikkeld waar een luipaard trots op zou zijn (sorry Garry)! We kunnen eigenlijk nog alleen maar slapen!

Maar….. het was gelukkig koud genoeg om ons nog slapende brein, inmiddels voorzien van verse Sibirische lucht, snel wakker te krijgen. Vol overgave aan onze gids stortten wij ons ruim 300 jaar terug in de tijd. Het was een ‘oude’ straat met huizen van Siberische architectuur. Wij begonnen met de oudste, gemaakt zonder toepassing van spijkers, naar steeds nieuwere tot 1900. U kunt zich hier vast wel een voostelling van maken, in het vroege ochtend gloren, langs een meer, met een strak blauwe lucht, een temperatuur waar Jef van griezelde en een mooie verse laag sneeuw! Heel mooi! Helaas kunnen wij jullie er niet de foto’s van laten zien, het blijft natuurlijk Rusland, geld, bureaucratie, gidsen, maffia, oftewel de accu van de camera was leeg!

Het bijzondere aan dit museum was dat er ook wilde rendieren vanuit het wild het park opliepen. Soms kwamen ze opeens tevoorschijn, je moest natuurlijk wel geluk hebben! En dat hadden wij!!! Wij hadden het geluk dat deze machtige, kollossale beesten aan ons vertonden. Maar wat doen toch die tuigjes om hun hoofd? Onze lieftallige gids had daar geen antwoord op. Wij houden het maar op een taalbarrière.


Irkoetsk!
Qua architectuur is Irkoetsk aardig afgekeken van Moskou, alleen een heel stuk ruimer. Beide voelde ons hier beter dan in Moskou. Als slaapaccommodatie hadden wij een appartement, gemeubileerd en al. Heel bijzonder en leuk!

Het was zondag en op zondag is het marktdag! Eigenlijk net als alle andere dagen, maar goed! Deze markt was groot, groot en druk, heel druk! Wij moesten toch wel even wennen aan de drukte na alle zen momenten in de trein en bij het Baikalmeer. Na meer dan drie uur door de stad getijgerd te hebben in de zon op een bankje geploft. Met de water in onze mond keken wij eigenlijk uit naar een biertje, in het zonnetje, op een heerlijk terras. Het was zeer goed weer! Helaas verging deze droom vrij snel. Bij navragen bleek dat er in deze tijd van het jaar er een terrasje niet meer in zit! Voor de mensen die nog een keer naar Rusland willen in de zomer, ook niet!!! Terrasjes in Rusland zijn schaars! Owja, als extra detail voor onze ouders, wij hebben deze avond zelf gekookt! Jaja! En het was verrukkelijk!

De volgende ochtend, echt te vroeg, werden wij om 04:00 uur opgehaald om om 05:00 uur op de trein te stappen. Op het station hadden wij zowaar de eerste andere toeristen gespot! Uiteraard passeerde ervaringen en gebeurtenissen ruim de revue!

De treinreis ging lekker vlot, uiteraard met de nodige rust momenten, klaas vaak heeft het zeer druk met ons! Tevens de grens controle. Voor alle avonturiers! Deze stelt echt geen bal voor, alleen, lang heel lang, wachten. ( lees dutten)

Mongolië (land)
Tijdens het ochtendwaken van Mongolië reden wij zeer stilletje Ulaan baatar binnen. Onze gids met chauffeur stond ons wederom met zeer veel ongeduld op te wachten! Bij het uitstappen van de trein drong er echter een bepaalde lucht in onze net zo schone neusgaten! Kolen! Bij het ochtendgloren zagen wij één grote smok wolk hangen boven de stad, nee deze stad is niet bepaald ecologisch!

Bij het hotel aangekomen kregen wij gesteggel over het ontbijt. Volgens ons was deze inbegrepen, volgens de baliemedewerkster niet. Ook in Mongolië wint lang aanhouden, ook het diner er maar gelijk bij gepraat. Zo komt Jan splinter door de winter, of Mongolië! Het is hoe je het bekijkt!

Met nog onze duffe gestel zijn we vervolgens op tour door de stad gegaan. Deze keer geen frisse schone lucht. Wij werden dan ook niet echt wakker! Bij de monniken op bezoek geweest, was allemaal wel erg toeristisch ingesteld, de grootste Boeddha van Mongolië bekeken, 26 meter hoog! Foto maken kan, kost je omgerekend 5,- euro. Nou, dan maar even geen foto en Googlen. En te weten dat een inwoner zo’n 250,- per maand verdiend! Vervolgens naar de plaatselijk Sjamaan gebracht. Hele introductie gekregen in de wereld van de Sjamaan. Of wij nog een probleem hadden, nou, die waren spontaan opgelost! Daaggggg.

Na een avond stappen met twee andere Nederlandse jongens ging de wekker weer te vroeg! Wij hebben het zwaar! Ook het Mongoolse bier heeft de hamer uitgevonden, gelukkig een kleintje! In combinatie met koolenlucht werd het er alleen niet beter op, snel die ……. stad uit! Na alles het 4x4 busje te hebben ingeladen en gereed voor vertrek de laatste vraag, “hebben we alles?” “Ja alles!” Mooi! Starten maar! Op dit moment hoorden wij onze chauffeur onverwijld roepen, “Ow hoeren!!!” Er volgde een ijzige stilte, niemand zei wat, het verkeerde raasde door, op de achtergrond hoorde je het toeteren van de stad, de kolenlucht drong onze neusgaten in, de ogen van onze gids werden groot, er sloeg geen motor aan, wat gebeurde er? Langzaam draaide de chauffeur zich om. Hij toonde met een zeer trieste blik een voorwerp tussen zijn duim en wijsvinger! Een gebroken autosleutel! Hmmm. Kijken hoe onze inventieve chauffeur dit gaat oplossen. Het zal in ieder geval geen andere auto zijn!( Was ons namelijk niet slecht uitgekomen. Nogal oud brikkie!) Na een uur wachten, was er de oplossing! Gewoon heel simpel, de kabels doorverbinden en hopen dat het stuurslot er niet op schiet! Wij hebben maar niet naar het verleden van onze beste man gevraagd! Op naar het Terelj National Park

Na één uur rijden konden onze longentjes weer voorzien worden van zeer frisse, koude maar vooral ook schone lucht! Heerlijk! Na deze stop ging de weg over in een onverharde weg. Lachen!!! Dit is waar wij voorkwamen, met een 4x4 de bergen in en gaan!!! Beekjes door, bossen door, bijna geen mens te zien, veel koeien paarden en jaks langs de routen. Genieten! Even langs een klooster en weer verder!
De vreugde ging echter na een uur over in leuk, maar dat bankje grrrr bankje…. Na twee… na drie uur.. Af fijn, dat gaat de komende dagen afzien worden! Dan maar weer naar buiten kijken!

Na vijf uur hobbelen en stuiteren, bevroren beekjes, omrijden, weg vragen, weer omdraaien en heel vaak de motor af laten slaan, opnieuw doorverbinden, bereikten wij, met schitterend weer, onze eerste verblijfplaats. Een echtpaar rond de 50. Zij leven in een Ger tent en voorzien zichzelf in levensonderhoud met koeien, paarden, geiten en een enkele jak. Vol trots vertelde onze gids ( in zeer gebrekkig Engels) dat deze mensen alles zelf maken en alles met melk! Afijn, ik kan geen melkproduct meer zien, maar de gastvrijheid is groots! Kan het niet anders zeggen, en wat een omgeving! Werelds!!! Ik bang dat zelfs de expressieve Anne-Marie Joritsma dit niet onder woorden had kunnen brengen bij haar eigen reisprogramma! Ik ga het dan ook maar niet proberen! Zou zeggen, “Google en u zult zien!” (mag vast ook onder werktijd)

U zult begrijpen dat het ‘normale’ leven, gewoon doorgang had! Koeien melken, houthakken, koken, paarden opdrijven enz.
In de avond kregen wij een heerlijk zelf gemaakte soep! Erg lekker. Licht was er van een lamp die was aangesloten op een accu en zitten maar. Maar aangezien onze gids niet heel goed Engels sprak ging het voornamelijk op de alom bekende manier van handen en voeten. Wij kwamen er al snel achter dat onze gastheer een zeer komisch man was! Er werd aardig wat gelachen. Maar praten???

Om 20:00 uur werden de nachtelijke voorbereidingsmaatregelen getroffen. Zo galant en jonge reizigers als wij zijn, offerde wij ons op om op de grond te slapen. Uiteraard mocht dit niet. Wij moesten beide een eigen bed. Klein detail, in deze tent waren slechts drie bedden. Na de beste man te hebben overtuigd toverde wij beide onze slaapmatras tevoorschijn, die vele malen zachter zijn dan de harde bedden hier. Wij hebben ons vervolgens in een dikke slaapzak op de grond gevleid. De beste man was behoorlijk verbaasd, maakt nu uit, tukken maar weer! Voor het slapen gaan kregen wij nog een soort Wodka aangeboden die riekte naar spiritus! Jef heeft één slokje genomen, na zijn gezicht te hebben gezien was het snel duidelijk. Dit werd een alcoholvrije avond.
Ik kan u vertellen, deze nacht was koud, heel koud! Binnen in onze mummieslaapzakken was het gelukkig behaaglijk warm!

De volgende ochtend, weer vroeg, had de vrouw des huizes de kachel snel op temperatuur. Na een ontbijt, uiteraard met melk, hebben wij ons richting het nationaal park Hustia Getogen. Met veel omwegen, afslaan, vragen, riviertjes, bevroren riviertjes en te veel kuilen hebben wij zes uur later volgende slaapplaats bereikt. Het Hustai National Park. Wat een route, gebroken! Ik denk dat Geer en Gor echt een keer gebroken zouden zijn! Anne-Marie Joritsma zou, nogmaals haar expressie verloren hebben van al die hobbels en kuilen, mennn. Zes uur opgevouwen op een houten achterbankje van een stuiter busje! In brochure zouden ze dit omschrijven als, vervoer aangepast om de kwaliteiten van het land zelf, jaja. Om gelijk een cliché weg te nemen, ‘Wat we te gemakkelijk verwerven zullen we nooit leren waarderen. Slechts wat moeite kost heeft voor ons waarde’, bedankt Thomas Paine! De route zelf was uiteraard mooi, heel mooi, ik zou zeggen, google!;)

Tijdens de ritten is er alle tijd om van het landschap te genieten en lekker te dutten, opeens begon mijn wintersporthart sneller te kloppen, wat een mooie bergen en heuvels zijn dit. Hier is een schitterend skioord van te maken! Alle moeilijkheid gradaties zijn aanwezig, ik zag het al helemaal voor mij, een klein lokaal vliegveldje, Landrovers die de toeristen op halen en door dikke pakken sneeuw ploeteren naar hun hotel. Hotels met terrasjes!!!, lekker in het zonnetje, wijntje er bij en, en, en, opeens piepende banden, ik vloog naar voren, een klap, wij vlogen door de auto en ik was weer wakker, de chauffeur had even een ‘kuiltje ‘over het hoofd gezien.

Aangezien er nog wat tijd over was, en ik energie, ben ik die hier befaamde hardloop route gaan lopen. Dat is een route van een klein uurtje over een glooiend karrenpad, tussen 1800 en 2000 meter hoog, waarbij altijd veel toeschouwers aanwezig zijn! Het weer was perfect, graatje of 10 boven nul, zonnetje en gaan! Wat een mooie route was dat! Helemaal goud, en die toeschouwers…. Vier keken mij heel raar aan. De rest liet, in positieve zin veel van zich horen en rende soms een stukje mee! Zelfs de dieren hier zijn zeer sociaal!

Na het avondeten werd door de gids gevraagd of wij zelf het ‘warmte’ vuur branden wilde houden tijdens de nachtelijke uren. Dat kunnen wij best zelf, wij hebben geen hulp nodig! De gids was het er niet geheel mee eens, waarom vraag je het dan? Maar goed!
Voor het slapen gaan ontfermde Jef zich dan ook over het warmte vuur, de nachten zijn hier namelijk echt koud!!!!! Nou, de uitvoering was, laat ik het netjes houden, iets te goed! Wat een hitte, het was een wonder dat we niet met tent en al zijn opgestegen! De gemiddelde temperatuur moet ongeveer 45 graden zijn geweest… Pffff

Volgende dag een rit van 300km, over asfalt :D naar Kharkhorin. Hebben daar een klooster bekeken. In het klooster troffen wij een Engelse vrouw die zich helemaal in had gelezen in het Boeddhisme. Die heeft ons in een uur tijd alles uitgelegd over het Boeddhisme in Mongolië. Iets waar onze gids niet helemaal uit kwam. Top!

De volgende dag naar de laatste locatie waar wij twee nachten verblijven, het gebied, Elsen Tasarkhai. Het ging alleen niet helemaal als gepland. Bij aankomst in de streek bleek de nomade familie te zijn verhuisd. Ja, dat heb je nu eenmaal met nomade. Dan maar zoeken. Na een half uurtje toch gevonden. Bij de eerste blik van de boer was het al duidelijk, wij zijn niet welkom. Dan maar weer verder. Onze gids zij niks. Haha. Wij zagen de humor er wel van in! Na een half uur / uur door een zandbak rijden kwamen wij aan bij een farm met drie tenten. Na overleg bleek dat wij hier zeer welkom waren. De eigenaren, een ouder echtpaar, beide 75 doen alles nog zelf! Petje af! En het grappige is, het vrouwtje heeft bijna geen rimpels in haar gezicht. Haar wonder formule zullen wij straks duur verkopen! Kunnen wij onze kosten nog een beetje terug verdienen.

Jef had voor het slapen gaan dezelfde actie uitgehaald als de avond er voor. Heel warm dus! Maar in de ochtend…. Bevroren neus! Bij ochtendgloren bleek de beste familie tevens 10 kamelen in hun bezit te hebben! Super grappig!

Het verblijf was hier zeer rustig. Beetje hangen, in het zonnetje zitten, lekker eten. In de middag heb ik een berg beklommen met een super mooi uitzicht, gewoon adembenemend! Op deze locatie konden wij mooi even onze rust pakken en deze reis opslaan in onze brains.

Voor de mensen die van samenvattingen houden, Mongolië is echt een aanrader! Het land heeft op beide veel indruk gemaakt, zeker de laatste twee nachten bij het oudere echtpaar. We moest nog eens terug komen! Als ze tenminste nog leven! Wij hebben alleen niet alles eruit kunnen halen wat erin zat. Onze gids was zo ruk dat je er niks mee kon. Ze was gids geworden voor haar gezondheid, dat zegt al genoeg. Jammer, heel jammer!

Na een rustige reis zijn wij weer in Ulan Tabaar gekomen. De stad blijft stinken. Hier hebben wij twee dagen om een beetje rond te kijken voor wij naar het land der wijzen gaan, waar wij natuurlijk bij horen!