Het land der wijzen

Wederom thanks voor de reacties! Super leuk om te lezen!!!
Als u dit verslag leest zitten wij gelukkig heerlijk (warmer) in Beijing. Wat vooraf ging…….
Uchu Uchu in Ulaan Bataar!!!!

Zoals wij als in ons eerder reisverslag beschreven is Ulaan niet echt een Ecologische stad. Na een week te hebben geploeterd in de binnenlanden van Mongolië moest ik mij de eerste avond, terug in Ulaan, gewonnen geven tegenover het eten, drinken, de lucht, het klimaat of wat dan ook, ik was beroerd!

Met een zwakker gestel dan normaal en een paracetamol achter mijn kiezen de volgende dag naar buiten. Meer dan 24 uur op 10m2 wordt je niet vrolijk van. Wat heeft Ulaan te bieden?

Er lopen veel mensen, lijken allemaal op elkaar (Chinees achtig, alleen een ronde, bolle kop) en in de avond worden ze dronken. Het verkeer is een soort Russisch roulette, niemand houdt zich aan de regels. Rennen voor je leven wanneer je kan! Tussendoor claxonneren bestuurders zo veel mogelijk. Dit gaat de hele dag door! Je wordt er gek van. Heb je toevallig een lekkenband midden op één van de grote verkeersaders, ga ik daar toch mijn band verwisselen of een volgeladen vrachtwagen met een lekkenband, gewoon een auto krik(je) gebruiken en er onder gaan liggen om te kijken of je die vervelende moerbout los kunt krijgen, kan je gelijk even de olie verversen. Nee, het is maar goed dat sommige collega’s dit niet zien, deze zouden gelijk op de IC liggen aan de hartbewaking. Het is duidelijk. De enige regel die er is, er is geen regel.

Even een klein mannelijk detail, het wagenpark van Ulaan, zeker in de binnenstad, is zeer rijk uitgerust te noemen. Elke 4x4 met een aanschafprijs van rond een tonnetje (in Nederland) rijdt hier veelvuldig rond! Qua benzine tanken ze euro 80, ja, u leest het goed, euro 80. Ik wist niet eens dat het bestond. Lekker goedkoop en goedslecht voor het milieu.

Winkels, kraampjes, stalletjes, kleedjes, kofferbakwinkels, enz. ten overvloede! De prijzen spreken voor zich! Helaas moeten wij u als echte Hollandse spruiten vertellen dat we er niks van geprobeerd hebben. Ze hebben hier heerlijke Europese kwaliteitsrestaurants met uitstekende bediening! Dat kunnen wij u wel vertellen!

Om de vraag die ik in het begin stelde te beantwoorden, wat heeft Ulaan te bieden? Nou eigenlijk niet veel. Behalve een jaar korter op onze gemiddelde levensverwachting. De laatste avond was de smog zo erg dat er in Nederland door het KNMI een mistalarm zou worden afgegeven! Er hing een deken van roet over de complete stad! Even een sprintje trekken zat er niet in, je plofte gelijk neer met ademtekort. Als ik Jef even niet zag hoefde ik alleen maar te wachten op een herkenbaar kuchje. Uchu Uchu. Gelukkig kon een reclamefoto van Doutze ons Nederlands, mannelijk hart nog een beetje verwarmen. ( al vraag ik mij af of ze zelf weet dat ze in dit vergeten ‘gat’ hangt) De stad zelf kon dat niet. Nee, t was hier niet helemaal fantastisch, geen aanrader voor Ursul de Geer!

Van de smog in de ro(o)k!
Eindelijk konden wij Ulaan verlaten. Binnen 24 uur in het land der wijzen. Er was alleen een maar…. Dat was24 uur in de sigarettenrook zitten. Wij zaten precies in een wagon waar veel gerookt werd. Deze rook waaide zo je cabine in. Wederom Uchu Uchu.

Het landschap was voornamelijk het zelfde. Zand, bruin en een paar kamelen.

Bij de grens tussen Mongolië en China werden de treinen op een ander onderstel getakeld. Dit neemt aardig wat tijd in beslag. De klappen en schokken die daar mee gepaard gaan zijn niet gering! Als je niet uitkeek plofte je zo uit je mandje!

CHINAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

Jaja, eindelijk, China. Vanuit het treinstation in Datong konden wij zo naar ons hotel lopen. Schitterend luxe hotel met alles erop en er aan! Dit was het betere werk! En de gids? Hallo, hallo???

Even bellen met de receptie, nop. Bellen met het plaatselijke reisbureau, nop. Bellen met Nederland, nop. Ander nummer van de plaatselijke reisagent zoeken, vinden, het werkte! We werden binnen vijf minuten terug gebeld. Vijf minuten later…. Een goed Engelssprekende vrouw. “Er was vermoedelijk iets fout gegaan.” Ze wist van niks. Nou, dat vermoeden hadden wij nou ook! Of ik even de voucher wilde faxen. De receptie beneden wist ervan. Het heeft mij een half uur gekost en is mij niet gelukt. De receptie wist van niks. Ik zou er een A4 over kunnen type. Komt er op neer dat ze heel veel “ja, ja” zeggen maar als je goed in de spleetoogjes kijkt zie je één groot? De truc is dan zelf te gaan lachen en in heel duidelijk Engels zeggen, “Do you understand?”Dan lachen ze lief terug en knikken ze, nee.

Gelukkig was de gids slim genoeg, na ruim 25 min wachten op een fax, dat het bij Bart en Jef niet helemaal verging als zou moeten. Ze kwam zelf wel deze kant op! Chinese wijsheid? Halfuur later hobbelde wij met gids en chauffeur naar het grotten klooster.

Yes, een leuke gids, sprak goed Engels en vertelde veel. Heerlijk warm. Wij kregen het lente gevoel, jassen uit!
Slechts 8% van de Chinezen is nog boeddhist. Dat is niet veel. De rest gelooft niet. Maar komt wel graag even een gebedje doen.

In de kleinsteengrotten zijn door monniken, rond 1400, Boeddha afbeeldingen uitgehouwen. Dit ging op kosten van de keizer. Het was een politiek spel tussen de keizer en de monniken qua budget. De wereld is de afgelopen 600 jaar niet veel op veranderd. Oftewel, hoe tactischer de monniken het spel met de keizer wist te spelen, hoe meer geld de monniken kregen en hoe groter het beeld werd. Hoe minder geld…….. Wij waren in ieder geval onder de indruk van deze grotten en hoe het gemaakt was!

Bij het rondlopen over het terrein hadden Jef en ik al het idee dat wij hier een soort attractie waren. (begrijpelijk :P) Een jong spraken ons, pfhotoohhh? Tuurlijk, wij altijd! Ze bleken met ze tienen te zijn. Per twee op de foto. Volgens onze gids gaan we daar nog veel last van krijgen.

Lunch, de gids wist een goed restaurant. Dat was het zeker. Uitstekend Chinees gegeten, echt lekker. Na de lunch de vraag of ze ook hond handen, ja hoor!

Volgende vraag,
Hebben wij een probleem als we met een Tibetaanse vlag rondlopen met de tekst ‘Freedom for Tibet!’ Het duurde even voor we antwoorden kregen, maar het antwoord had niet beter kunnen zijn. “Your visit will be a bit longer!”

Volgende vraag, De gids. “The Chines Buddhism is copied from the
Indies Buddhism.” Jef “But does China not copie everything?”
Het leverde een lieve glimlach op.

Volgende vraag, (Na een uur door het klooster)
Wat doen toch al die mannen in die rare oranje pakjes die zo’n herrie maken bij die Boeddha’s?
“They are praying!’ Owwww…… en de gids blijft maar lachen! Top vrouwtje!

Afijn, op naar het volgende klooster, 1,5 uur rijden. Altijd mooi om te zien hoe creatief mensen zijn met het vervoeren van goederen! Super grappig! Ook in China is de claxon een stuk eigen veiligheid en inhalen voor een haakse bocht is geen enkel probleem. Weer trouwens die verdraaide bankjes!!! Maar, het voelt goed om in China te zijn! Gelijk weer vergeten.

Even stukje cultuur en geschiedenis. Klooster van Datong.
Het volgende klooster, klooster van Datong, was gebouwd in het jaar 491. Deze is gebouwd tegen de rotsen aan. De locatie heeft te maken met het feit dat het een heilige berg is, hoe hoger, hoe dichter bij de Boeddha’s. Op de berg was te weinig ruimte, dan maar tegen de berg aan. Het gebouw zelf is redelijk groot met allemaal klein kapelletjes met Boeddha’s. Super vet.
Vroeger was het klooster 90 meter boven de grond, nu nog 40 door de corrosie. Super knappe hoe ze dat vroeger hebben gedaan. Al het bouwmateriaal liepen ze aan de ene kant van de berg, de berg op. Aan de andere kant lieten zij het vervolgens met een touw naar beneden zakken tot 90 meter boven de grond en gingen bouwen. De monniken hebben er vijftien jaar over gedaan. Heel knap! Onze gids wist niet hoeveel doden er bij de bouw waren gevallen.
Terug naar het luxe hotel!

Het avondeten.
Wat wij in de middag hadden gegeten was erg lekker. Wij kunnen zelf ook wel wat lekkers uitkiezen. Eén dingen wisten we al, hond! Om het zekere voor onzekere te nemen hebben we vijf gerechten gekozen. Er zit dan vast wel wat lekkers tussen. Drie vielen er af. Dat was gewoon echte te vies. Eén smaakte naar soort wasmiddel! Bhaa. De andere twee, waar onder, jaja, hond was goed te eten. Hond smaakt naar spareribs.

Wat ons opviel. Ik dacht dat wij Nederlands wel eens last hebben van bouwdrift. De Chinezen hebben het overtroffen. Overal, maar dan ook echt overal worden flats uit de grond gestampt van vijftien tot twintig verdiepingen hoog en weet niet hoe lang. Naast de bouwput worden hele dorpen gemaakt bestaande uit bouwketen. Echt bizar. In de binnenstad worden complete wijken weg geveegd waar dan weer nieuwe torens herrijzen. Zo ook tegenover ons hotel. En zo zitten wij uiteindelijk van de frisse lucht, kolenlucht, sigarettenlucht in de bouwlucht! Op naar Beijing!

Heerlijk lag ik met mijn cocktail aan het strand. Een schitterend uitzicht over een wit strand en een kristal blauwe zee. Het is heerlijk warm. Ik voel de zon zachtjes op mijn huid branden, een zacht briesje waait door mijn haren. Ik zit te twijfelen, zal ik eerst gaan duiken, waterskiën, op de waterscooter of zal ik nog even heerlijk weg doezelen, ik wenk de privéober of ik alvast een heerlijk koud colaatje kan….. ruw word ik gestoord, een scherpe ring van de hoteltelefoon naast het bed. WAT IS DIT?!? De touroperator van de vorige dag, of we echt de gemaakte excursie van gisteren al betaald hebben? Dat hebben wij al wel 10 keer uitgelegd, ja dat hebben wij. Binnen het uur zijn wij nog aardig wat keren terug gebeld, door verschillende mensen over de tour van gisteren en de betaling ervan. Wij hebben onze best gedaan, nu Tiara nog, wij denken dat ze naar hun geld kunnen fluiten.

Dan maar opstaan. Een blik naar buiten vanaf de negende verdieping van de hotelkamer levert een uitzicht op met sneeuw. Dit wordt een koud dagje. Gelukkig zijn de treinen altijd lekker warm. Inmiddels waren we ook al te laat voor het ontbijt. Dan maar zelf bij elkaar scharrelen.
In de trein aanbeland bleek deze toch niet zo warm te zijn. De Chinezen zijn zuinig. De thermometer binnen gaf zes graden aan. Brrr. Zeven uur later had onze cabine een schamele dertien bereikt. Gelukkig hadden ze warm dekens. Tiara was zo goed moedig geweest om ons de luxe te verschaffen dat wij heerlijk horizontaal kon reizen. Afijn, zeven uur later op het station ergens in Beijing.

Regenen, regenen de sluizen stonden aardig open. Op de laatste dag was onze eind bestemming in Beijing veranderd, van het hoofdstation in een heel, heel klein stationnetje. Zal vast iets te maken hebben met onze tour. Anyway, het was ruk. Geen taxi te zien, een paar bussen, geen plattegrond, niemand die Engels spreekt, een summiere routebeschrijving en een taxichauffeur die gouden eieren zag. Wij hebben hem kennis laten maken met de Nederlandse mentaliteit! Gelukkig de Metro. Deze is uitstekend geregeld! Helemaal goud! Op naar het centraal station van Beijing. Het eerst wat ik zag in de metro, op de aldaar hangende televisie was, jawel, the voice of China, bedankt John!

Hostel gevonden. Schoon, niet te groot en rustig gelegen. Voor Jef de eerste nacht van zijn leven in een hostel. Nadat wij beide eenmaal in ons bed waren gevleid sprak Jef tevreden, “niet slecht voor het geld, niet slecht.” En zo is het maar net!

De volgende ochtend, weer sneeuw en niet zo’n beetje ook. Centimeter of tien. Maar inmiddels met regen! Dan maar naar één van de grootste shopping walls. Beste mannen, mocht u met u vrouw naar China gaan. Ik waarschuw jullie maar 1 keer, probeer deze te mijden! Dat gaat je anders heel veel vakantiedagen en geld kosten!

Alle kou van de afgelopen dagen is natuurlijk niet goed voor ons. Dat hoeven wij niet uit te leggen. Het Olympisch zwembad hebben de Chinezen omgetoverd tot een waterpark met heerlijk warm water! Doet u mij die maar! Na een uur reizen met de metro, bleken de openingstijden te zijn veranderd. Grrrrr. Hij ging net dicht. Gelukkig was er, tegenover in het Olympisch stadion een concert aan de gang. Deze wilde wij toch van binnen zien en kunnen mooi het één met het ander combineren! Dit stadion is best groot, heel groot eigenlijk! Het concert, dat was kansloos!

Tijd om te slapen!

p.s. Aangezien China een democratisch land is waar alle vrijheidsmeningen zijn geoorloofd, althans, zo zien zij dat zelf, heeft hun grote leider, uit de enige democratisch gekozen partij van China die er is, besloten om facebook te blokken. Wij willen natuurlijk niemand teleurstellen, dus geef het gerust aan de rest door dat er een nieuw verslag is. Communiceren via facebook, dat werk voor ons ff niet meer.
Toi toi.