Waar is de BAL!!!

Zoals jullie inmiddels wel door hebben proberen wij altijd voor maandagochtend 07:00 uur ons verslag op internet te hebben. Dit met als doel jullie door die o zo zware werkweek te slepen. Zo kan je even heerlijk weg dromen van de dagelijkse beslommeringen voor de dag begint! Wij genieten elke keer weer van de reacties! Helaas is de verbinding in Shanghai zo slecht dat wij het via Nederland hebben moeten doen. Vandaar dat hij deze keer wat later was!

Het airconditioning meisje,
Nog even terug naar Xi’an en wat mij behoorlijk dwars zit. Het volgende.
Aangezien het in China een aardige oven kan zijn qua buitentemperatuur, zeker met alle smog die er is, zijn de meeste kamers uitgerust met een comfortabele airco. Nu ben ik hier nooit zo’n voorstander van aangezien ik er altijd stront verkouden van word. In Xi’an sliepen wij met drie kleine, schattige, Chinese meisjes van een jaar of 20 op de kamer. Alle drie zo dun als een mager speenvarken. Ondanks dat hun vet percentage ongeveer 0% bedroeg hadden ze het warm. Terwijl ik heerlijk op bezoek was bij klaasvaak en aan het onderhandelen was naar welk exotisch oord ik dit keer zou gaan, waren ze zo aardig om de airco aan te zetten. Deze hing precies 30 centimeter boven mijn hoofd. Deze avond was ik gaan slapen met een combinatie van HANS een Freddy H. en bemerkte dit niet. Bij het wakker worden had ik een keel zo droog als de Sahara. Toen ik de airco hoorde wist ik hoe laat het was. Bij de tweede nacht werd dit zelfde geintje nog een keer geflikt. Voor het slapen gaan had ik mij echter getraind in het herkennen van het geluidje waarmee de zacht zoevende airco aangaat. Terwijl ik weer heerlijk met een cocktail, aan een zonnige strand, met een behaaglijk temperatuur lag te genieten hoorde ik op de achtergrond opeens het geluidje van de airco. Met de snelheid van een stokstaartje schoot ik omhoog, “NOW!!!!” Dit resulteerde in een klein Chinees gilletje van schrik. Had ik in ieder geval mijn revanche te pakken. Mijn keel voelde inmiddels alsof er met tien samoeraizwaarden in gevochten werd. Vervolgens kwam de discussie opgang. “Yes!” “NO!” “Yessss” “NOOWWW!!!” U zult begrijpen. Mijn geduld raakte ten stelligste op. Het airconditioning meisje had niet gezien dat de stekker, ongeveer naast mijn kussen, in het stopcontact zat. Ik begon te lief te lachen en draaide mij langzaam om, om met een zwaai zoals alleen Chackie Chan dat kan de stekker eruit te trekken. Haahaaa, jammer joh!!! Dit ontaarde echter in aan bijzonder geplof en geknetter uit de airco. Jammer dan, ik vertrok toch om 06:00 uur in de ochtend. Nu, 2 dagen later, stront en stront verkouden en een keel om te snijden! Bedankt airconditioning meisje!

Een gewaarschuwd mens telt voor twee.
We waren al gewaarschuwd. Guilin is verschrikkelijk. Het is een relatief kleine stad, voor Chinese begrippen dan. Het lijkt wel hoe kleiner hoe chaotischer. Mennn wat wordt je hier gek. Iedereen in het hostel klaagt steen en been. Snel weg wezen dus.
Dezelfde avond, rond de klok van 20:00 uur raakte wij aan de praat met een Oostenrijker, hij zag eruit zoals Simeon uit de bijbel eruit gezien moet hebben, wat een beer! de andere twee betroffen een Zwitserse en een Sloveense. Of wij zin hadden om de volgende dag mee te gaan voor een wandeltocht door de rijstvelden. Zij hadden het helemaal zelf uitgedokterd! Nou, dat leek ons wel wat. Hoefde wij zelf minder inspanning te doen. Tevens goed voor mijn verkoudheid! We hadden er zin in! ”Owja, We vertrekken om 5:15 uur.” Nee!!! De moed voelde ik gelijk in mijn schoenen zakken. Mij ogen begonnen nu al te protesteren. Me neus ging gelijk nog meer dicht zitten. Mijn lichaam ging maximaal in protest. Niet weer vroeg op! “Kunnen we ook twee uurtjes later?” Dit met een lieve lach naar de dames. “Nee, sorry. Dan missen we de aansluiting en komen we te laat terug om de bus naar Guilin te pakken.” De receptioniste knikte naar ons dat het waar was. Kak, dit was jammer. We hebben vriendelijk afscheid genomen.

Na heerlijk te hebben uitgeslapen, uitgebreid te hebben ontbeten en vooral niet te haasten, zijn we naar het bus station gegaan om de bus te pakken voor 1 nachtje Yangshuo. Volgens iedereen een aanrader. Voor ik de bus inging wilde ik toch nog wel even mijn blaas geheel leeg hebben. Je weet het hier maar nooit! Het busstation was aardig groot. Busje of 100 stond er zeker wel. Ik naar de WC. Werkelijkwaar, in mijn leven heb ik nog nooit zo’n ranzige wc gezien! Een doorgewinterde rioolrat zal hier zelfs zijn neus voor ophalen! Gadverdamme! De vloer was ook nog eens zo glad als ijs. Er hing, ze hebben geen normale wc’s, een mannetje of tien te kakken boven verstopte gaten. De pisbak was een soort strontsloot die je ook in stallen ziet. Normaal wit. Nu bruin. En die lucht! Ik kreeg spontane kots nijgingen. Terwijl ik mij weer een weg naar buiten waande moest ik uit kijken om niet met ornaat en al onderuit te gaan in de drek! Ohh, wat was dit vies! Rillingen kreeg ik ervan!

Yangshuo
Yangshuo staat bekend om zijn rivier, Li river, die je kan af dalen met een bamboevlot. (google Yanshuo met Li river) Ze laten het op ons overkomen alsof het één van de zeven wereldwonderen is. Persoonlijk vind ik het eigenlijk verschrikkelijk. Je struikelt over de hotels, hostels, kraampjes, mensen die aan je plukken en te veel toeristen. Okay, het landschap is mooi. Dat zeker. Het zijn zeer puntige bergen die omhoog uit de grond steken. Begroeid met groen en bomen. Het heeft wat! De rivier zelf is een metertje of acht breed en op dit punt, lelijk. That’s it. Blij dat we maar 1 nacht gekozen hebben! In de avond weer diverse mensen leren kennen. Zij vertelde ons dat we een fiets moesten huren. Het dorp zelf is niks, maar daar buiten, als of je in het paradijs komt. Nou, dat moeten wij dat maar eens proberen.
Deze zelfde avond werden wij door de twee, goed Engels sprekende werknemers, van het hostel uiteten genomen om echte noodles te eten. Dat wilde wij wel even proberen! Aangekomen in een redelijk hippe noodlebar moesten wij even wachten, dan regelde zij het eten. Enkele minuten later kwamen zij met noodles in diverse hondenvoerbakken aangelopen. De smaak, heerlijk!!! Beste ever! Uiteraard hoefde wij weer niks te betalen!
p.s. De chinezen zijn goed in rekenen. Zodra ze zien dat je geen local bent, wat bij ons natuurlijk zeer lastig is in te schatten, gaat de prijs voor het eten gewoon x3 of 4. Hangt een beetje af van hun humeur. Wij betalen het toch wel.

De volgende dag ben ik alleen gaan fietsen. Na een mountainbike van Chinese makelij hebben weten te bemachtigen ben ik de hort op gegaan. Ik had een uitleg van de eigenaar van het hostel gekregen voor een route. Ik werd er alleen niet veel wijzer van. Dat was zoiets als iemand van 90 uitleggen hoe een Iphone werkt. Als eerste de taal, dan kaarten die niet helemaal kloppen, weg omleggingen, wegwerkzaamheden en niet te vergeten pontjes over de rivier die nog wel eens kunnen verplaatsen. Jaaaajaaa, ik kijk wel ff.
Na een klein half uur fietsen zag een ik Spaanse jonge dame zoekend rond kijken waar zij heen moest. Ik zag dat zij een soort fotoboekje in haar hand had en een kaart. Als man laat je natuurlijk niet zomaar een vrouw in de steek die de weg aan het zoeken is. Met een vriendelijke lach of ik haar kon helpen, eerder van de wal in de sloot, maar goed, gaat om het gebaar. Geen idee waar ik was.
Samen zijn we verder gefietst. Het klikte goed. Het grappige was dat ze een vriend heeft die in Utrecht woont. Na haar reis zal zij naar Utrecht gaan verhuizen. Iets met de Spaanse economie.
Het fotoboekje wat zij bij zich had was letterlijk de wegwijzer door de, bijzonder mooie, Chinese wereld! Dit fotoboekje was gemaakt door een Nederlands echtpaar wat een hostel runt vlakbij Yangshou. Ideaal. Het weerhield ons er echter niet van wederom te verdwalen. Al babbelend over koetjes en kalfjes totaal vergeten om op te letten. Uiteindelijk hebben wij er onze eigen route maar van gemaakt. Na nog vele malen verdwaald te zijn belande wij uiteindelijk op een klein dijkje, zo groot als mijn voetmaat 45, tussen de thee, rijst, fruit en weet ik veel wat nog meer velden. Dit was toch niet helemaal de bedoeling! Al lopende, struikelend, fiets mee sleurend kwamen we uiteindelijk weer op een weg. Dit was nog eens afzien! Maar wat is het hier mooi en vredig. De mensen kijken je vol bewondering aan. Kinderen rennen naar je toe, als je een foto wilt maken rennen ze weer weg. Een oudere man wilde wel eens zichzelf op een foto zien. Geen enkele probleem. Het gezicht van de man sprak boekdelen. Schitterend.
Met het zweet op de rug en andere duistere plekken belandde we eindelijk bij een pontje. Voor een belachelijk bedrag konden wij met het bamboepondje naar de overkant van de rivier om uiteindelijk te eindigen in het hostel van het Nederlandse echtpaar, waar de Spaanse verbleef.( Celesta, heb hem gevonden;) Wij hebben daar ons heerlijk te goed gedaan aan een uitstekende maaltijd! Al pratende de tijd vergeten. Shit, ik moest nog terug naar Yangshuo en dan nog naar Guiling! Het begon al donker te worden. Na de afspraak te hebben gemaakt om het gesprek nog een keer voor te zetten op een terras in Utrecht, onder het genot van een lekker wijntje, ben ik naar huis gevlogen om voor het donker in Yangshuo te zijn. Vervolgens de snelle bus gepakt naar het verschrikkelijke Guilin. U zult begrijpen. Ik heb deze nacht heerlijk geslapen!

Op aanraden van andere backpackers besloten om de nachttrein van Guilin naar Shanghai te pakken. “Al dat vliegen is voor watjes! En het milieu, verschrikkelijk! In deze treinen kom je in contact met de echte Chinese cultuur. Neem dan de softsleeper en je hebt een geweldige reis.” Er is ook nog een financieel bijkomend voordeel, het is de helft goedkoper! Dat laatste komt wel goed uit voor de geldpakhuizen van Dagobart en Dagojef. De daling is inmiddels ingezet!

Tja, en dan na al dat treingereis aan het begin van de trip weer in een trein. Dit keer geen privécabine maar een lange wagon met 66 bedden, dus ook 66 mede slaapgenoten. Hmmm, Ik weet niet of wij dit leuk gaan vinden. De bedden zijn drie hoog en 6 per ruimte. Boven het gangpad hangt een rails waar je je spullen op kan leggen. Er mag alleen niks, maar dan ook echt niks, uitsteken. Wil nou net bij een backpack heel veel uitsteken. Op een gegeven moment zag ik een kleine conducteur elke keer springen naar mijn tas om die touwtjes weg te krijgen die uit staken. Super grappig. Elke keer dat hoofd met die zwarte haartjes en het geluid van de krachtinspanning om te springen, u ziet het voor zich. Geweldig! Vanuit een andere wagon werd er maar een grotere conducteur opgetrommeld. Deze liet met veel machtsvertoon zien hoe je zo’n backpack te lijf gaat. Hij had zich alleen even vergist in het gewicht van een kilootje of 25kg. Die loopt de komende dagen niet zo vlot meer, iets met zijn rug. Afijn, deze hele scene heeft zeker 25 min geduurd, ik heb mij stuk gelachen! (vanachter een hoekje) Nadat alle rust weer was terug gekeerd en er geen touwtjes meer uitstaken kon…….ik…….het...........niet……laten om mijn tas evennnnn, heel het tafereel begon weer helemaal op nieuw!!!!! Dan gaat een treinreis onwijs snel!
Om stip 18:00 uur begon in de trein de polonaise! Ook super grappig. Iedereen in de rij met zijn bakje noodles om warm water te scoren. Allemaal braaf wachten. Even 5 minuten het hete water zijn werk laten doen en slurpen maar! Daarna nog even goed na smakken, even gorgelen, beetje rochelen, een flinke boer er achteraan en iedereen is weer verzadigd. Fijn, nu heb ik geen honger meer!
Het was alleen jammer dat precies in de ruimte waar wij sliepen het nachtelijke mannensnurkorkest van Shanghai was neergestreken. Wat een gesnurk!!! En dan vier man tegelijkertijd in de ruimte waar wij sliepen en weet ik hoeveel mannen en vrouwen in de andere ruimtes! Mijn oordoppen zaten helaas ver weg in de hierboven omschreven backpack. De hoofdconducteur had het grapje inmiddels door met de backpack. We slapen wel bij in het hostel!

Haaai Shanghai!
Shanghai is groot, heel groot! Het is leuk om te zien dat hier veel Engelse en Franse invloeden zijn geweest in de architectuur. Daarna hebben de Chinezen het overgenomen en worden er alleen nog maar flats van een verdieping of 20, liefst meer, gebouwd. De kwaliteit is uitzonderlijk slecht maar daar gaat het niet om. Het staat er!
Ik had een hostel gekozen in de Franse wijk. Dan zie je helemaal veel Franse invloeden. Zullen daar dan ook van die heerlijk Franse bakkers zijn?

In de ochtend had ik eerst afgesproken met een kennis van mij die voor zes maanden in Shanghai verblijft. Toch een maf een idee, zo ver van huis, in China, in een Frans restaurant! En wat was het ontbijt goed! Een Fransman had het niet beter kunnen doen!
Super grappig om de ervaringen met betrekking tot China te delen.

In de middag naar de Bund van Shanghai geweest. Dat is DE bekende skyline van Shanghai. Heel bijzonder omdat zo te zien. Om het extra leuk te maken ben ik gewoon een half uur gaan zitten op een bankje tussen de mensen massa. Eerst kwam er een verdwaalde oude man naast mij zitten. Hij spraak Chinees, Duits, Engels en Nederlands. Had ik toch niet verwacht. Hij was voor zijn vrouw op de vlucht, die praatte zo veel! Kon een kleine glimlach niet onderdrukken! De arme man!
Vervolgens diverse scholieren met enquete’s . Wat ik, als toerist van Shanghai vindt, of ik wil eens pijn heb in mijn lichaam en daar een apparaat voor wil kopen en of ik in Shanghai zou willen wonen. Nou, nee. Tussendoor uiteraard de nodige kiekjes met Chinezen. Daarna was ik er wel weer klaar mee.
Maar wat is het hier druk in het centrum, wat zijn er veel mensen. Ze klampen je elke keer vast of je iets wilt kopen, massage, tour guide of seks. Daarnaast de bekende babbel trucs. Met soms, een beetje toegepast geweld, door Shanghai gelopen. Leuke en indrukwekkende stad, hij zou ook alleen zo in Duitsland of Amerika kunnen staan.

In het begin van de avond werden we mee uitgevraagd. Dat is natuurlijk niet aan dovenmansoren! Samen met een Zweed, met Afghaansbloed, een Mongoliër en de kaaskoppen de hort op! Klinkt goed. Eerst nog even eten bij een Mexicaan. Zijn vrouw, Chinees, stond in de keuken. Volgt u het nog, hoe multicultie wij zijn! Daarna naar the Muse! Inderdaad dezelfde naam als de club in Xi’an! De beste Zweed vroeg of wij iets hips bij ons hadden. “Iets hips?” Nou… vol staat blouse, jeans en Cruyff sneakers. Hij zei ja, zijn gezicht zei nee. We zien wel. Bij het binnen wandelen van het gebouw snapte ik zijn punt. Under dresst, maximaal! Channel, Louie, Armani enzzz, alle winkels zaten er. De club was op de derde verdieping van het gebouw. Bij binnenkomst leek het net of wij backstage waren bij de catwalk van Vogue. Uiteraard kwamen wij gelijk “vrenden” uit Blaricum tegen. Of wij backpackers waren? T was een kort gesprek. Verder een prima avond gehad. Gelukkig waren er nog veel andere gezellig mensen en nog een enkele verdwaalde backpacker. En de wc’s, perfect. Om de vijf minuten schoon gemaakt, bij handen wassen kreeg je van de zeepman een wolkje zeep, vervolgens werd er een schone handdoek, later papieren handdoeken aangereikt door de handdoekenman. Het kan dus WEL!!!
Het relaxte aan deze club was dat je ook kon pole. 100 meter van de knallende beats kon je ff een balletje putte. Nederland – Zweden. 2-2. Rond de klok van 04:00 vonden wij het wel mooi geweest. De pooltafel achter ons latent togen wij naar de uitgang. Opeens stond er een arsenaal aan beveiligers om ons heen. Of wij even mee wilde lopen! Tuurlijk! Wat is dit??? Er was een bal zoek! Ja, dat is heel erg! Inderdaad! Er werd een compleet grootschalig onderzoek opgestart. Tien man liepen driftig heen en weer. Allen van ons werden streng ondervraagt, gefouilleerd en er werd een kruk toe gewezen. Don’t move!” Nee, nee. Maak je niet druk “ De beats knalde ondertussen rustig door, dronken mensen vielen op de grond en de rest dronk heerlijk zijn drankje. Okay en nu! Deze club was dan wel weer hightec, er werden camerabeelden opgevraagd. Na 25 min braaf wachten op ons krukje kwam hoofd security zijn excuses aanbieden. We mochten nog een gratis drankje. “Nee, dank u. De echte dader werd ons ook getoond. Deze werd afgevoerd naar een apart kamertje. Wij hebben nooit meer wat van de beste man vernomen.

Buiten stond er een scale aan taxi’s, er was alleen een maar. Echt geheel nuchter kwamen ze nou niet over. We hebben, na diverse taxi’s te hebben afgelopen, gekozen voor de meest nuchtere. Ik denk altijd nog goed voor 500 ugl,tjes. Nu weet ik hoe het is een bij een bezopen iemand in de auto te zitten. Braaf hebben wij onszelf, met roepen, schreeuwen, trekje aan het stuur, veilig huiswaarts weten te loodsen! Lekker slapen!

Na een heerlijk, wederom Frans ontbijt, naar het propaganda museum gegaan. Deze hebben propaganda posters van 1950 tot 1980. Super interessant met de daarbij behorende uitleg. Alle originele posters, plus het bekende rode boekje waren te koop! Ik zeg, “een collectors item!” wie biedt???

Zoals u zult begrijpen kan ik nog een pagina of vier á vijf vullen met verhalen van de afgelopen week. Het moet natuurlijk wel leuk blijven voor beide! Maar wat een land met verhalen is China! Elke dag is weer genieten, alleen nog een tweede maarrrrr. Internet is ronduit slecht!!! Helaas kan ik dan ook geen foto’s uploaden. Deze houden jullie tegoed als wij in Hongkong zijn!