Mister HU (Yean)

Om gelijk te beginnen voor de mensen die in plaatjes denken, (sorry, Karin)
Wij lazen de vraag waar wij toch de tijd vandaan halen om verslag uit te brengen. Een voorbeeld;
Een groot deel van dit verslag wordt getikt gedurende een 4,5 uur durende busreis, te midden van 30 Chinezen, opgevouwen in een te kleine busje op bladveren, met een verrotte koppeling, te veel trillende onderdelen van de bus, met piepende ruitenwissers, lawaaierige motor, compleet beslagen ramen (ook de voorruit), lekkende voorruit, te kleine stoelen, met te weinig been ruimte, stinkende mensen, te weinig frisse lucht, naast een snurkende Chinees die ik elke keer in z’n zij zit te porre om te stoppen met snurken, rochelende Chineze, visie natte vloer, rinkelende telefoons, na 7 uur lopen door de bergen, nu in het donker, in de stromende regen, terug naar Hanghzuo. Daar halen wij dus de tijd vandaan!

De laatste dag Shanghai.
Gezien de grootte van de stad wilde wij wel eens een fiets huren. In Yangshuo was het goed bevallen dus waarom nu niet? Of er nog twee fietsen beschikbaar waren. Tuurlijk, dat wordt dan 1400 Yean voor de borg en één van de pasporten alstublieft. Pardon??? Dat is 200,- euro aan borg voor een fiets waarvan een dag huur nog geen 3,5 euro is en een paspoort? Ze zijn niet wijs!! Laat maar. En dan raar staan te kijken als je ze voor gek verklaard. Het wordt dus de benenwagen.
Na een paar uur de been spieren te hebben getraind vonden wij het wel welletjes. We besloten, heel burgerlijk, maar vooral ook toeristisch de city tourbus te pakken! U kent ze wel, de dubbeldekkers met een half open dak. Ja, dan zie je alle highlights van Shanghai in 1,5 uur met een heerlijke muziekje op de achtergrond. Is dat niet leuk? Wmha. Eigenlijk niet! Dan toch maar weer lopen.

10% van de Chinezen moeten met 1 doller per dag rondkomen, 50% van de Chinezen leeft rond de armoedegrens, 175 euro per maand, dan heb je 35% Henk en Ingrid( dat is voor ons nog steeds redelijk arm) en dan nog 5% Jort Kelder en consorten. Heel het centrum van Shanghai is ingericht voor Jort! Ik heb nog nooit zoveel luxe winkels bij elkaar gezien. Je hebt een straat, soort Kalverstraat, voor Horloges. Deze is ongeveer een kilometer lang. Prijzen van een mooi klokje beginnen bij 150 klinkende euro’s en loopt tot ver over de 10.000 euro. Dat laatste heb ik niet elke dag op mijn bankrekening en volgens eigen zeggen heeft Jeffrey ook het eerste bedrag niet eens op zijn rekening... Ja,ja, Mocht u ons zo’n klokje gunnen, zodat we goed bij de tijd zijn, wij horen het graag!
Mocht u overigens nog plannen hebben om naar China te gaan, wees er dan snel bij. China wordt met de dag duurder. In 2020 is het waarschijnlijk duurder dan Nederland. (aldus de eigenaar van het hostel)

Nadat het daglicht was verwisselt voor electrisch licht zijn we opnieuw naar de Bund gegaan om deze in het donker te aanschouwen. Ik denk dat Essent graag een contract als leverancier zou willen afsluiten, wat een licht! Het lijkt wel gewoon dag! Maar wat is het mooi om te zien! Foto’s zeggen denk ik wel genoeg!

Vuilnis.
Ook in China doen ze aan gescheiden afval. Je hebt recyclebaar afval en niet recyclebaar. Iedereen gooit zijn afval opvallend netjes weg, in de juiste afvalbak. Er komt alleen nog een extra proces bij kijken wat wij dan weer niet echt in Nederland hebben. Aan het eind van de middag, begin van de avond komen mannen / vrouwen op oude fietsen met laadbak en een luide bel langs de afval bakken. Geen idee waarom die bel. De een heeft zijn specialiteit in plastic, ander in karton, weer een ander in ijzer, weer een ander in “goed” eten, enz. Aan het eind van de middag zagen wij een overvolle ijzeren afvalcontainer. U kent ze wel, zo’n grote op vier wielen. De volgende ochtend was 2/3 weg. Bij navraag bleek dat allemaal opgehaald te worden door deze bakfietsmensen. Die doen er dan weer van alles mee. Het voedsel schijnt soms ook weer opnieuw verkocht te worden???

Tijdens de verblijven in hostels wordt er wat geadviseerd en afgeraden met betrekking tot reizen. Soms krijg je er een punt hoofd van, al dat geouwehoer. Gewoon even rustig in de lounge zitten voor een uur lukt vaak niet. Het heeft natuurlijk ook zijn voordelen. Vele malen kregen wij het advies om naar de Yellow Mountains te gaan. Van Hanghzuo kan je zo naar de Yellow Mountains. DIt leek ons een mooi tussenstation tussen Shanghai en Hongkong, plus, je kan er goedkoop naar HK vliegen hetgeen uiteraard doorslaggevend was!

Vanaf Shanghai naar Hangzhuo is het een uurtje met de Highspeed train of 3,5 uur met de normale. China is het land met de meeste highspeed trainen, daar moet je dus ingezeten hebben. Onze hostel gaf ons de nodige info hoe daar te komen.

In het vakantie tempo opgestaan en rustig richting het station van Shanghai gegaan. Wij wilde de trein van 13:00 uur. Uiteraard eerst nog een verkeerde metro gepakt, net ff de verkeerde kant op. Dan de treinkaartjes. China is dusdanig ver gevorderd in de techniek dat je via automaten je treinticket kan bemachtigen, behalve als buitenlander. Dan moet je naar de ticketoffice. En waar is die? Vijf minuten vanaf het treinstation. Waarom op vijf minuten van het treinstation?
Daar aangekomen sprak er natuurlijk niemand Engels. We konden wel een ticket kopen, drie uur later dan gepland. Ergens voelde wij dat het niet klopte, maar wat. Dan komt een terugkomend feit. Chinezen die achter een kassa werkzaam zijn, in welke vorm dan ook, zijn horken! Bloed en bloed sjagie, kijken je niet aan, smijten het geld, of de tickets naar je toe alsof het een dode vis is, wuiven je weg en kijken dan weer op hun mobiel. Probeer niet te vragen of ze Engels spreken want dan doen zij helemaal niks meer. Elke toerist loopt hier tegen aan, wat het reizen nou niet echt leuker maakt.
Maar goed, na ons gezonde reisverstand te hebben geraadpleegd, onze boze blik te hebben opgezet, weer naar binnen gemarcheerd. Bij de eerste de beste balie. “English, NOW!!!” Binnen enkele seconden kwam er een goed sprekende dame aan gedribbeld. Wat het probleem was. Heel goed, wij willen naar Hangzhuo en hoe komen wij daar?
De higspeedtreinen hebben een eigen station vlakbij het vliegveld, precies de andere kant van de stad. Is ongeveer half uur met de metro. Hier kan je wel een ticket kopen. Bedankt hostel voor de foute info. Al met al koste dit grapje drie uur! Om precies 16:00 uur vlogen wij met snelheden waar wij van houden door het Chinese landschap en door de tuinen van diverse inwoners. Wij hebben zo het vermoede dat de rails overal door heen is gelegd. Huis, tuin, straat, bos, het maakt niet uit. Uitrollen die rails!

Hangzhuo is wederom een redelijk grote stad. De reis begint bijna te lijken op een stedentrip! Wij hadden een hostel gekozen in het oude centrum van de stad, vlakbij de winkelstraat met uitlopers. Dames, voor jullie is dit het walhalla!!! Wat een winkels! Denk wel 500 kleine boetiekjes met allemaal verschillende dingen, gericht op, ja wel, de vrouw! Er kwam geen einde aan! Ze zijn allemaal niet groter dan 4 bij 6, maar stampend vol. Vele mannen zag ik, zwoegend met volle tassen en hun ziel onder de arm, rondlopen. Voor hen, een blij huppelende vrouw. Wij hadden het met ze te doen. De stakkers!

Deze zelfde avond kwamen wij een Engelsman tegen die wij reeds eerder waren tegen gekomen in XI’an. De reiswereld is klein. Ook hij had dezelfde plannen om naar de Yellow Mountains te gaan. Hij wilde het alleen allemaal in 1 dag doen. Vijf uur heen reizen, paar uur lopen in de bergen en dan weer vijf uur terug. Zullen wij er anders, gedrieën, er een nachtje blijven slapen? Wel zo makkelijk.

Dit keer zullen wij niet zeuren over een vroege wekker. Maar wat was het weer vroeg. Pfff. Na een verschrikkelijke nacht, iets met snurkers, sjokten wij naar buiten, de kou en stromende regen in. Niet erg, ik had aardig wat geïnvesteerd in een goede jas en schoenen. Kom maar op met die regen. Er was alleen één klein, klein puntje over het hoofd gezien. Mijn broek. Conclusie, uiteindelijk loop je alsnog met een paraplu boven je hoofd.

Wij hebben ons vervolgens om 7.15 uur gevoegd in de ochtendspits van Hangzhuo om de bus te nemen naar het busstation. De bus was afgeladen vol! Als Chinezen in een tonnetje!
Het was ook lastig om de juiste bus te pakken te krijgen. Ze hebben buslijnen, maar ook nog letters, met een andere route, die staan dan weer alleen niet op de kaart. Na een paar keer overstappen, inmiddels de geplande bus gemist te hebben, kwamen wij op het busstation. Nieuwe busstations in China lijken net soort vliegenvelden. Voor een schamele prijs mochten wij mee met een luxe touringcar bus richting Yellow. Eindelijk konden wij een keer comfortabel reizen! De bus was half vol, niemand achter mij. Heerlijk languit liggen. Het was nog net geen slaap bus. Voor het allemaal begint nog even drie uurtjes bij Klaasvaak op bezoek. De bus bracht ons netjes naar de voorstad van de Yellow mountains. Hier krijg ik alleen een soort Bijlmer gevoel. Wat een stad was dit! Er was geen blanke toerist te bekennen. Dit moet mooi China zijn?
Voor wij nog de bus uit konden stappen kwam er een man(netje) op ons af gestoven. Of wij een hotelkamer wilden. Hij had hele mooi prijzen. Jaja. Daarvoor kom je net iets te snel binnen mannetje. Jammer. We zoeken wel een hostel. Wederom het trucje met de bijna lege portemonnee. “I can bring you to ATM and next to my hotel.” Slim bedacht, maar nee. Opeens kregen wij 75% discount. In dat geval! Het zag er allemaal netjes uit. Of we wat wilde eten. Zoveel Yean, of we wat wilde drinken, zoveel yean, of we dit wilde doen, zoveel Yean enz….. Het werd uiteindelijk Mister Ho Yean. (Dit naar de munteenheid van China) Voor in het verdere verhaal, Mr. H.Y. probeerde altijd wel iets te verkopen of geld te vragen. Toen wij vroegen of wij extra kortingen konden krijgen omdat de douches het niet deden en het binnen stervenskoud was, het Hotel had geen verwarming, begon hij boos te worden.

Mister Ho Yean was zo vriendelijk om ons, tegen betaling, na het eten af te zetten bij de valtine valley. Hij kocht dan wel de kaartjes. Iets met commissie. Met een snelle scan had ik al gezien dat studenten 50% korting kregen. Mr. H.Y. vond voor mij 25% wel genoeg. Hij vergiste zich alleen even in de Nederlandse mentaliteit met betrekking tot dit soort zaken. Ik heb netjes mijn 50% gekregen. Na eerst nog een deel achter te hebben gehouden. Hij had er alleen even niet bij nagedacht dat we nog een rekening hadden open staan! Jammer Joh!
Buiten het feit dat Mr. H.Y. nogal gefocust is op geld heeft hij nog iets irritant. Als je binnen een aura van twee meter bij hem in de buurt komt slaan je neusharen stijl achterover en voor het komende uur zijn de out of order! Wat een lucht! Uchu, Uchu, Uchu. Hij had ook van die hele lange vieze nagels! Helemaal bruin! Bah Wij hebben niet kunnen definiëren wat voor lucht het was, dit ook uit pure bescherming van onszelf. Als wij bij hem in de auto zaten stonden de twee achterste ramen netjes helemaal open. Regen of geen regen.

Valentine Valley was daar in tegen weer een bijzonder mooi stukje van moeder natuur. Je kon een uurtje langs een berg rivier omhoog lopen, waarna, tot onze verrassing, je via een tokkel baan weer naar beneden kunt. Zowaar actie in China, moet niet gekker worden. Beneden stond Mr H.Y. al weer rondjes te draaien van spanning om ons geld in ontvangst te nemen.
In de avond hebben wij ook weer zaken gedaan met Mister Ho Yean en zijn restaurant. Zijn vrouw was de cheffin van de avond. Ik had een gerecht met verschillende notensoorten besteld. Soort local iets. Dat was uit de kunst! Het overige eten trouwens ook! Alleen dat afrekenen….Mr. H.Y. maakte toch weer even een rekenfoutje in zijn voordeel. Helaas, wij hebben vroeger op school (redelijk) goed opgelet. Daar komt dan nog bij dat wij zelf ook niet zo veel te besteden hebben. Dus, Wederom, Jammer Joh!
De rest van de avond gezellig zitten bomen met nog twee NL’ers en een Engelsman tot laat! Morgen ging weer vroeg de wekker!

Yellow Mountains, vernoemd naar een Chinese keizer. (Google: Yellow mountain, China)
Bij de Yellow Mountains is er wel een maar….. het regent er meer dan 200 dagen per jaar en het is vaak heel mistig, je moet dus wel een tikkie geluk hebben.
Het eerste stukje over de wekker zal ik overslaan. Mr. H.Y. bracht ons, tegen betaling, naar de bus. De afgeladen bus bracht ons naar de kabelbaan van de Yellow Mountains. Het regende en het was goed mistig. Hopen dat de weergoden vandaag een beetje goed gezind zijn, dan kunnen wij de schoonhe moeder natuur goed aanschouwen. Bij aankomst bij de kabelbaan bleek vandaag tevens de duurste trip van China te worden. Alles bij elkaar kost een dagje zweten en ploeteren door de bergen 60 euro. Voor Chinese begrippen is dit heel veel geld! Zie bovenstaand. Nu hopen dat de Yellow mountains het waard zijn!
De kabelbaan, van het Oostenrijks bedrijf Doppelmayr ons bekend van de wintersport, bracht ons naar 1800 meter. Tijdens het traject omhoog werd het opeens stil, niemand zei wat, alle hoofden werden naar buiten gericht, we braken door het wolken dek. Ik moest een paar keer knipperen met mijn ogen, ik voelde dat ik kippenvel kreeg, zie ik dit nu goed? Sliep ik niet? Zat ik niet naar een programma van Disco te kijken? Wat was dit mooi! Dit had ik nog nooit gezien! Dat was echt heel gaaf! Waarom wist ik niet van het bestaan!!! Na een minuut werd de stilte verbroken. “Woww!” Er volgde weer een lange stilte. Iedereen was sprakeloos! Bij aankomst op de top liepen wij als verslaafde die net hun shot hadden gehad naar buiten, het terras op. Jongens, wat was dit mooi! Wij voelde onszelf bijna vereerd dat wij een hele dag tussen al dit moois mochten rondlopen!

Onze Engelse vriend had een route uitgestippeld zodat wij na 5 uur lopen netjes in het dal zouden eindigen zodat wij om 16:00 uur weer met de bus terug konden naar Hangzhuo. Twee uur speling moet voldoende zijn. Vol goede moed begonnen wij om 9:00 uur aan de tocht naar beneden. Dit was echt waanzinnig. Zulk goed weer hadden wij niet verwacht! De 60 euries waren we dus weer snel vergeten!
De tocht was tussen en over de pieken van de Yellow Mountains. Het is trap op trap af. In ons geval gelukkig voornamelijk trap af! Hahah, wij blij. Het zijn duizenden treden! Wij netjes naar al die mensen lachen die omhoog aan het ploeteren waren. Dat hadden wij slim bedacht, alleen maar naar beneden gaan. De arme mensen. Wij hadden het met ze te doen.
Toen wij eenmaal op de helft waren begon het alleen wel opvallend rustig te worden. Hmmm. Zal er soms iets aan de hand zijn. Opeens hoorde we iemand meerdere keren hard roepen. “NOOOOOO, NOOO, NOOO!!!” en nog hoop Chinese klanken. Iets van binnen zei mij dat het voor ons bedoeld was. Laten we even rusten. Vijf minuten later kwam er een Chinees aangevlogen / struikelen. Compleet bezweet, hijgend en puffend van de inspanning. Deze begon ons driftig de andere kant op te duwen. Het toeval wilde dat er nog een toerist aan kwam lopen die een beetje Engels sprak. “Road Closed.” U zegt? “Road closed!!!!!!” Op dat moment kwam er een vocabulair omhoog die ik haar maar niet zal herhalen. De meeste woorden begonnen met een K, een T of met een G. Inmiddels begon het weer natuurlijk ook te veranderen in negatieve zin. Konden ze niet even een bordje neerzetten. Ja, dat stond er ook, in het Chinees. Touwtje spannen dan? Dat doen Chinezen niet. Dan maar van de positieve kant. Het is een goede training met twee uitdagingen, de tijd, om de bus van 16:00 uur te halen en een tweede uitdaging met de Engelsman. Hij had astma. Na kort overleg besloten om te gaan diezelen. Langzaam maar constant. Wij voegde ons bij de overige stakkers die het zelfde lijdenspad hadden gekozen. De beheerders waren nu zo slim om er een beveiligingsmannetje neer te zetten. Dit was zwaar en afzien! De mist werd dichter en dichter. Langzaam begon het te regen, de wind begon aan te trekken en de treden werden hoger en hoger. De klok tikte gestaagd door. Het tempo moet omhoog. Dit redden wij anders nooit. Na een uur in verhoogd tempo hoorde wij een harde brul achter ons. Kramp bij de Engels man. Aan zijn ademhaling te horen had hij ook aardig last van zijn astma, ondanks zijn meegenomen pufding. Wij hebben hem door zijn kramp heen laten lopen, half strompelend. Het voelde soms net een film, de omgeving, het weer, een zieke in het midden en maar doorgaan, om een stomme bus te halen! Het motiveerd wel! Na vijf uur bikkelen hadden wij een korte pauze. Ons eten en drinken ging nu ook veel sneller dan gedacht, ook al hadden wij extra meegenomen. Het ging aardig rap. Op de berg verkochten ze ook Snickers, wel met een gouden rand! Het water liep mij in de mond, bij het idee van de eerste hap. Ik zette mijn tanden erin zoals ze dat ook zo mooi in de Snicker reclame doen. In plaats van dat Snicker brak, brak ik bijna mijn twee voortanden! Dit ding was van beton! Gezien de prijzen had hij al even gelegen. De tweede was gelukkig iets beter.
Aan de regen was ook iets grappigs. Chinezen zijn dol op poncho’s. Ze komen voorbij in de meest fleurige kleuren. Net alsof ze de sfeer van droevige regen willen opvrolijken. Je hoort ze knisperend aankomen. Met hordes tegelijkertijd!
Om jullie niet te veel te belasten met onze “doodsstrijd” om de bus, wij hebben het gehaald. Mr. H.Y. had de bus staande weten te houden voor vijftien minuten, en dat zonder geld te vragen! Of wij vlogen te snel de bus in, de buschauffeur gaf gelijk vol gas. Denk eerder dat dat het was. Dag Mr. H.Y. Bedankt dat je deze oude Vengaboybus heb geregeld. Zie bovenstaande van deze blog!
Nu, één dag later, zijn wij de foto’s aan het terug kijken Het is dat ik er zelf op sta anders kan ik nog steeds niet geloven dat ik dit heb mogen zien. Kippenvel, wat was dit allemachtig mooi! De Engelsman was dood ziek en kon amper lopen!

Wij hadden dan ook besloten om op deze regenachtige dag te gebruiken als relaxed dag. Wij waren de avond ervoor een Jamaicaanse Amerikaan tegen gekomen. Hij prees ons voor onze dag niks doen. “really, realy good boys, that’s life!” Zo hoorde het, niks doen! Toch konden wij het niet helemaal laten om even een loopje te nemen naar West Lake van Hangshuo (google). Dit meer staat als achtergrond op het 1 yuan biljet. Helaas was het mistig en regenachtig. Alles was grijs. Toch was het wederom heel mooi, al liepen wij nog met de drugs van de vorige dag rond.

Honggggkongggg, zoals de Chinezen dat zo mooi zeggen.
Een voorbeeld van een dagje reizen.
Rustig opstaan, douche, goed ontbijten, rustig spullen pakken, anders vergeet ik de helft, vragen wat de beste route is, in het chinees op laten schrijven, naar de taxi standplaats lopen, briefje met de tekst laten zien, naar het busstation gebracht worden, rennen voor de airport shuttle bus, in checken, vliegen, uitstappen, metro opzoeken, juiste metro lijn plus juiste rijrichting uit puzzelen, juiste ticketoffice op het station opzoeken, inchecken, douane door, stuk treinen, overstappen op de metro, drie keer opstappen op verschillende metrolijnen, stukje lopen, zoeken naar het hostel, nog een stukje lopen, paar keer vragen, verkeerde richting gewezen worden, google raadplegen in een hotel, nog een heel klein stukje lopen en taadaaaaa het hostel. Afijn 11 uur later op plaats van bestemming. Tijd voor eten en een drankje @

Hongggggkonngggg.
Over Hongkong gaan wij heeelllll kort zijn. Druk, heel druk. Wij dachten dat Shanghai een lichtstad is. Sorry, wij hebben ons vergist. Hongkong is veel erger!!! In de avond hadden wij het plan opgevat om eens naar het uitgaansgebied van Hongkong te gaan… op zich een goed idee zou je zeggen op zaterdag avond, nou dat was even een cultuurschok. Wat was nou het geval, wij kwamen de straat in die bekend staat om zijn uitgaansgelegenheden aldaar werden wij geconfronteerd met een immense hossende mensenmassa en een gebulder aan ‘’muziek”. Wij keken elkaar eens aan en kwamen beide tot de conclusie: dit lijkt verdacht veel op de plaats, Chersonissos , op het eiland Kreta waar wij in een duister verleden menig feest hebben bezocht. Aangezien wij beide van mening zijn dat wij dit verleden in een donker plekje hebben opgeborgen hebben wij weer rechtsomkeert gemaakt. Ja mooi verhaal en het zou ook iets te maken kunnen hebben met de prijs van de drankjes..

Om jullie niet te jaloers te maken met het noodweer van afgelopen zondag in Nederland. Wij hebben besloten om vijf dagen eerder naar Bali te gaan. Iets met warmte, betaalbaar bier en de ZHEN zoeken!
P.s. Marc, zou jij het rapport naar Hing Tang Lo Xiu, hoofdpolitie Shanghai willen sturen, moet het goed komen!
Wij hebben bij de vorige blogs de foto’s geplaatst! Have fun!
Do widzenia,
Jef en Bart

(Extra P.S. Het zou kennen dat er eniche spelvauten in ons work zatten, maar ja we hoefen onz werk nied in te leferen bei Fred M. duz laaten we het ma zo.)
Voor de mensen die Fred M. niet kennen, wij hebben er een foto van op onze blog geplaatst!